OUTONO, TEMPO DE POESÍA.

TAL COMA AS NUBES
 QUE LEVA O VENTO,
 I AGORA ASOMBRAN,
I AGORA ALEGRAN,
  OS ESPACIOS INMENSOS DO CEO,
ASÍ AS IDEAS LOUCAS QUE EU TEÑO,
AS IMAXES DE MÚLTIPLES FORMAS,
 DE ESTRANAS FEITURAS,
 DE CORES INCERTOS,
AGORA ASOMBRAN,
AGORA ACRARAN
O FONDO SIN FONDO
 DO MEU PENSAMENTO. Rosalía de Castro